• Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι η κολοκύθα ήρθε από την Αμερική μετά την ανακαλύψή της. Υπάρχει , όμως, και η άποψη ότι η καταγωγή της είναι από την Αφρική.
  
• Ωστόσο, οι αρχαιότεροι σπόροι κολοκύθας έχουν βρεθεί στο Μεξικό και χρονολογούνται από το 7000-6000 π.Χ.

• Στη Βόρειο Αμερική η κολοκύθα ήταν από τις βασικές τροφές των Ινδιάνων που την αποκαλούσαν «το μήλο του θεού» Οι πρώτοι αποικείς έμαθαν από τους Ινδιάνους να καλλιεργούν την κολοκύθα η οποία, μαζί με την πατάτα και την ντομάτα, ήταν από τα πρώτα σημαντικά λαχανικά μετά την ανακάλυψη της Αμερικής.
• Σύμφωνα με άλλες πηγές, οι πρώτοι που καλλιέργησαν την κολοκύθα ήταν οι Ετρούσκοι ή ακόμα νωρίτερα οι Φοίνικες θαλασσοπόροι.

• Τόσο ο Διοσκουρίδης όσο και ο Πλίνιος αναφέρουν ότι η κολοκύθα είναι «η φρεσκάδα της ανθρώπινης ζωής, το βάλσαμο για κάθε δυσκολία».
  

• Οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι, οι Ινδοί, οι Αραβες, οι Αφρικανοί, όλοι τους είχαν ιδιαίτερες σχέσεις μες τις κολοκύθες και τις ποικιλίες της.

• Και οι χρήσεις δεν ήταν μόνο διατροφικές. Μ' αυτήν έφτιαχναν στεγανά δοχεία για το λάδι, το κρασί, το γάλα, τα δημητριακά. Εφτιαχναν πιάτα, μπολ, κουτάλια, ακόμα και μουσικά όργανα, όπως οι λατινοαμερικάνικες μαράκες.

Ο Λατίνος ποιητής Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλης (40 π.Χ.-104 π.Χ.) που έζησε και πέθανε στην Ισπανία, κορόιδευε έναν αμφιτρύωνα που έβαζε κολοκύθα σε κάθε φαγητό: «Ο Καικίλιος τις κολοκύθες μπουκιές τις κάνει χίλιες. Τις τρώει για ορεκτικό, τις βάζει και στις σούπες, τις φέρνει σαν κύριο φαγητό, τις κάνει γαρνιτούρες». Λες και ήξερε ότι εκατοντάδες χρόνια μετά η κολοκύθα θα ήταν ένα από τα βασικότερα υλικά του γκουρμέ οπλοστασίου μας.

Το λαχανικό αυτό δεν ήταν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και για αιώνες το θεωρούσαν κατάλληλο μόνο για τις κατώτερες τάξεις. Οταν έγινε γνωστή στην Ευρώπη έκανε εντύπωση περισσότερο για τη μορφή της παρά για τη χρήση της σάρκας της. Μονάχα σε δύσκολες περιόδους, όπως λιμοί και πόλεμοι, η κατανάλωσή της έφτασε στα ύψη.