Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Ευεργετικές επιδράσεις τησ ντοματας,


Οι ντομάτες ανήκουν στην ίδια οικογένεια με την πατάτα, τη μελιτζάνα και τον καπνό (των σολανωδών). Στην Ευρώπη, όπου εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα, πάνω από 200 χρόνια θεωρούνταν δηλητηριώδης καρπός και γι’ αυτό χρησιμοποιούνταν μόνο για διακοσμητικούς σκοπούς σε κτήματα και κήπους.
Από βοτανολογική άποψη η ντομάτα θεωρείται φρούτο, ωστόσο, επειδή δεν διαθέτει την γλυκύτητα των άλλων φρούτων, αλλά η γεύση της είναι όξινη, δεν καταναλώνεται ως επιδόρπιο.

Η ντομάτα δεν είναι μόνο πολύ εύγεστη με πολλές εφαρμογές στη μαγειρική αλλά ταυτόχρονα έχει πολλές ευεργετικές επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία με ελάχιστες θερμίδες..
  • Μια ντομάτα μέτριου μεγέθους (148 γραμμαρίων)έχει
  • 35 θερμίδες.
  • 1 γρ πρωτεΐνες
  • 4 γρ ζάχαρα
  • 1 γρ φυτικές ίνες -γεγονός που δείχνει τη χρησιμότητα της ντομάτας στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας

Η ανάλυση 21 μελετών, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Cancer Epidemiology Biomarkers and Prevention» (Επιδημιολογία Βιοχημικών Δεικτών και Αντιμετώπισης Καρκίνου), επιβεβαιώνει ότι η κατανάλωση ντομάτας, και ειδικότερα μαγειρεμένης ντομάτας, παρέχει αυξημένη προστασία έναντι του καρκίνου του προστάτη. Οι ερευες , έδειξαν ότι όσοι έτρωγαν ωμές ντομάτες σε μεγάλη ποσότητα είχαν 11% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του προστάτη, ενώ αυτοί που έτρωγαν μαγειρεμένες ντομάτες και προϊόντα τους είχαν ακόμη καλύτερη προστασία, με 20% λιγότερες πιθανότητες. Ακόμη και όσοι έτρωγαν μόνο μία ωμή ντομάτα την ημέρα παρουσίασαν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη κατά 3%. Αλλά και κατά την εμφάνιση καρκίνου του προστάτη, το λυκοπένιο συμβάλει στο να γίνει η ασθένεια λιγότερο επιθετική.σημαντική θεωρείται η προστασία που παρέχει το λυκοπένιο έναντι του καρκίνου του παγκρέατος, καθώς μελέτες έδειξαν ότι όσοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες ντομάτας είχαν μέχρι και 31% μειωμένες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του παγκρέατος.

● Οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία της ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα,ρυθμίζουν το σάκχαρο, βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης και ενισχύουν τα οστά.
● Είναι εξαιρετική πηγή βιταμινών Α, C και Κ, καλίου και μαγγανίου. Επίσης, είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη Ε (α-τοκοφερόλη), θειαμίνη, νιασίνη, βιταμίνη Β6, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο, φώσφορο, χαλκό και β-καροτένιο.
● Έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, κυρίως λόγω της υψηλής της περιεκτικότητας σε λυκοπένιο.
*** Το λυκοπένιο που της δίνει το κόκκινο χαρακτηριστικό της χρώμα, αποτελεί μέρος της οικογένειας των καροτενοειδών ουσιών. Πρόκειται για φυσικοχημικές ουσίες, που είναι υπεύθυνες για το χρώμα των φρούτων και λαχανικών.

Το λυκοπένιο και η β-καροτίνη, η πορτοκαλί χρωστική ουσία που είναι υπεύθυνη για το πορτοκαλί χρώμα πολλών φρούτων και λαχανικών είναι φυσικοχημικές ουσίες που δεν είναι δυνατόν να κατασκευαστούν από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Έρευνες δείχνουν ότι το λυκοπένιο είναι η ισχυρότερη αντιοξειδωτική ουσία της οικογένειας των καροτενοειδών. Άλλες γνωστές αντιοξειδωτικές ουσίες είναι οι βιταμίνες C και Ε.

Η απορρόφηση και η συγκέντρωση του λυκοπενίου φαίνεται να είναι υψηλότερη όταν η ντομάτα είναι μαγειρεμένη, γι’ αυτό προτιμάτε να καταναλώνετε ψητές ντομάτες ή σάλτσες ντομάτας. Επίσης, επειδή το λυκοπένιο, το β-καροτένιο, η βιταμίνη Α και η βιταμίνη E είναι λιποδιαλυτά συστατικά, καλό είναι πάντα να συνοδεύεται με μία κουταλιά ελαιόλαδο για καλύτερη απορρόφηση.


Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΚΟΛΟΚΥΘΟΣΠΟΡΟΣ (Πασατέμπος)





Ο κολοκυθόσπορος είναι φυσικό και πολύ θρεπτικό προϊόν. Το λίπος που περιέχει κυμαίνεται μεταξύ 40-50% και είναι πολύ πλούσιο σε ακόρεστα λιπαρά οξέα. Το ποσοστό των πρωτεϊνών του κυμαίνεται μεταξύ 30-40% ενώ παρουσιάζει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe2) από οποιοδήποτε άλλο είδος σπόρων. Περιέχει επίσης βιταμίνες E και C.


Μια χούφτα κολοκυθόσπορων αποδίδει 154 θερμίδες (kcal). Μελέτες έδειξαν οι κολοκυθόσποροι επιδρούν καταπραϋντικά σε προβλήματα του προστάτη ενώ εξομαλύνουν τη λειτουργία του ουροποιητικού συστήματο

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

'LE SAN MARZANO' Οι ντομάτες του Βεζούβιου,


Οι ντομάτες του Βεζούβιου, είναι πραγματικά ξεχωριστές , επειδή έχουν η γεύση της εύφορης γης τις πλαγιές του ηφαιστείου και ωριμάζουν στον ήλιο τους καλοκαιρινούς μήνες. Όταν κάναμε τα μπουκάλια με ντομάτες, όλη η οικογένεια, φίλους, και κάποιος από την γειτονιά. ήταν εκεί . ,το σπίτι ήταν κυριολεκτικά γεμάτο με ανθρώπους. Έναν ολόκληρο χρόνο μαζεύαμε τα γυάλινα μπουκάλια και, την ημέρα πριν την παραγωγή. τα πλέναμε με σαπουνάδα και καυτό νερό .
Θυμάμαι επίσης ότι υπήρχαν ρόλοι ..άλλος έπλυνε τις ντομάτες


άλλος τις περνούσε από το μηχάνημα ,


άλλος έβγαζε τα σπόρια και τα έκοβε σε φέτες και άλλος που τα τοποθετούσε στις μπουκάλες ,


το τέλος του τελετουργικού ήταν το βράσιμο των μπουκαλιών για να γίνει η αποστείρωση για να κρατούν όλο το χρόνο ..


Η όλη επιχείρηση, σύνθετη και δύσκολη, , είχε τις στιγμές χαράς και συναισθηματική εμπλοκή. Γελούσαμε , αστειευόμαστε και προσευχόμαστε και λέγαμε μυστικά


ΠΑΣΤΑ ΑΛΛΑ ΣΙΤΣΙΛΙΑΝΑ

Όπως συμβαίνει με όλες τις παραδοσιακές τοπικές συνταγές μπορείτε να προσθέστε υλικά (μερικές μαύρες ή πράσινες ελιές και κάπαρη ) και να χρησιμοποιείται πεκορινο αντί για το τυρί παρμεζάνα. Σας προτείνω να δοκιμάσετε αυτή τη συνταγή και στη συνέχεια να διασκεδάστε ή να εφεύρειτε τη δική σας παραλλαγή.

ΥΛΙΚΑ

  • 500 γρ ζυμαρικά (πέννες, σπαγεττα ή άλλα )
  • μελιτζάνες (σε φέτες ή σε κύβους)



  • μπέικον *** προαιρετικό
  • ντομάτες ξεσποριασμενα και χωρίς φλούδα
  • κρεμμύδι σκόρδο
  • πιπέρι η πιπέρισες
  • κομματάκια τυρί μοτσαρελλα ή μετσοβονε ανάμεσα στα ζυμαρικά
  • τυρί τριμμένο - παρμεζάνα ή πεκορίνο (ΠΙΚΑΝΤΙΚΗ ΦΕΥΣΗ)
βασιλικό (τελικό πασπάλισμα ή και ολόκληρα φυλλα )





ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε ένα αντικολλητικό ψήνετε τις μελιτζάνες ( που προηγούμενος έχετε ανακατέψει με τα χέρια με λίγο λάδι 1 -2 κουταλιές )




Στο ίδιο αντικολλητικό ροδίστε ψιλοκομμένα κρεμμύδια και μπέικον.
  1. ****Το ψήσιμο στο αντικολλητικό είναι πιο υγιεινό γιατί με αυτό το τρόπο χρησιμοποιείτε ελάχιστο λάδι .



Ετοιμάστε μια σάλτσα με μια σκελίδα σκόρδο και τις ντομάτες. περασμένες ή αν προτιμάτε σε κομμάτια (χωρίς λάδι).



Βράστε τα ζυμαρικά σε άφθονο αλατισμένο νερό. Στραγγίζετε και ανακατέψτε τα με τη σάλτσα.







Σε ένα πυρίμαχο σκεύος τοποθετήστε τις μελιτζάνες το μπέικον λίγες κουταλιές σάλτσα και πασπαλίστε με τυρί.




Βάλτε μια στρώση ζυμαρικών με κομματάκια από μοτσαρελλα ή άλλο τυρί τις αρέσκειά σας σκορπίστε στην επιφάνεια λίγες μελιτζάνες και σάλτσα πασπαλίστε με τυρί τριμμένο και βασιλικό.
  1. ***Μπορειτε να βαλετε λαδι πριν μπει στο φουρνο ή και μετα , με αυτό το τροπο το λαδι κραταει τα συστατικα του.


Τοποθετήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για δεκαπέντε λεπτά.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

ΠΙΠΕΡΙΕΣ



Καυτερή ή γλυκιά, κόκκινη, πράσινη, κίτρινη ή πορτοκαλί, μακρόστενη, στρογγυλή, hot ή mild, σε σπόρους, σε σκόνη, σε κομματάκια ή στο λάδι, η πιπεριά υπάρχει σε πολλές ποικιλίες, χρώματα και γεύσεις που αξίζει να δοκιμάσετε. Οι Ιταλοί τη χρησιμοποιούν σε πάρα πολλά από τα καθημερινά τους πιάτα, ενώ με μεγάλη συχνότητα τη συναντάμε και στις ασιατικές συνταγές.


Η πιπεριά πλούσια σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α, διευκολύνει τη λειτουργία του εντέρου και είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την ισορροπία του μεταβολισμού επιταχύνοντας την καύση των θερμίδων προτού μετατραπούν σε λίπος. . Στις δίαιτες συστήνεται παράλληλα με την πιπεριά και το σινάπι. Υπολογίζεται ότι με τρία γραμμάρια την ημέρα από το καθένα, ένα 10% των θερμίδων που παίρνουμε από το φαγητό μετατρέπεται σε ενέργεια. αποτέλεσμα τη μεγάλη συγκέντρωση του αίματος στα σημεία αυτά και την αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας. H μεγάλη περιεκτικότητα της πιπεριάς σε βιταμίνη Ε προκαλεί στα γεννητικά όργανα αγγειοδιαστολή, με αποτέλεσμα τη μεγάλη συγκέντρωση του αίματος στα σημεία αυτά και την αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας.


Σε πρόσφατη έρευνα βιολόγων και φοιτητών στην Ιταλία, αποδείχθηκε ότι η κατανάλωση πιπεριάς επιφέρει στον οργανισμό ευφορία και ευεξία. Αυτό εξηγείται ως εξής: η πιπεριά προκαλεί τον οργανισμό να παραγάγει υψηλή ποσότητα ενδορφίνης, μιας ορμόνης που προκαλεί ευεξία και δύναμη, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ικανοποίηση και πληρότητα μετά από ένα γεύμα πλούσιο σε πιπεριά, ακόμα και αν δεν το έχουμε ολοκληρώσει με ένα απολαυστικό επιδόρπιο. Στην έρευνα παρατηρήθηκε ότι οι άνθρωποι που έχουν πικάντικο γούστο έχουν πιο ισορροπημένα συναισθήματα και πιο καλή διάθεση μετά το φαγητό από άλλους, εξαιτίας ακριβώς της έκκρισης ενδορφίνης που προκαλείται από τα καυτερά πιάτα ! Οι καυτερές πιπεριές έχουν χρησιμοποιηθεί στην ιατρική εδώ και αιώνες. Θεωρούνταν ανέκαθεν χρήσιμες για τις διάφορες ασθένειες του γαστρεντερικού τμήματος, συμπεριλαμβανομένων των στομαχόπονων. Η μελέτη της καυτερής πιπεριάς (τσίλι) μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να δημιουργήσουν μια νέα κατηγορία αναλγητικών φαρμάκων που θα σταματούν τον πόνο στην πηγή του
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας βρήκε ότι ουσία παρόμοια με την καψαϊκίνη, που καθιστά καυτερές τις πιπεριές, βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό στις περιοχές του πόνου. Το μπλοκάρισμα της παραγωγής της ουσίας μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο. συμπεριλαμβανομένου του πόνου που συνδέεται με τον καρκίνο και τις φλεγμονώδεις νόσους, όπως η αρθρίτιδαΗ καψαϊκίνη δρα και σαν τοπικό αναισθητικό, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται και σε πολλά έμπλαστρα και αλοιφές για την ανακούφιση των πόνων. Πειράματα στα εργαστήρια, έδειξαν επίσης ότι καταπολεμά τους καρκίνους στο πάγκρεας και στον προστάτη. Οι καυτερές πιπεριές μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να ρίξουν την χοληστερίνη, να εμποδίσουν την αρτηριοσκλήρυνση και να σταματήσουν την αιμορραγία. Ακόμη, μπορούν να ανακουφίσουν και να βοηθήσουν, σε πόνους στη πλάτη ή σε εξαρθρώματα, στον πονοκέφαλο και σε κρυολογήματα

Στην κουζίνα, η καυτερή πιπεριά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ωμή αλλά και αποξηραμένη σε σκόνη, για να νοστιμέψει πολτούς και σάλτσες, αλλά και κρέατα, τυριά διαφόρων ειδών και αλλαντικά. Σήμερα, η καυτερή πιπεριά έχει γίνει ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής κουζίνας και σε πολλές περιοχές αποτελεί τη βάση για μια σειρά από τοπικά προϊόντα
Η καλλιέργεια του φυτού μπορεί να γίνει άνετα και σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας και έτσι μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει τις δικές του φρέσκες καυτερές πιπεριές για κάθε χρήση. Υπάρχουν περίπου διακόσιες παραλλαγές πιπεριάς ανάλογα με το μέγεθος και το χρώμα, αλλά και ανάλογα με τον βαθμό καυτερής γεύσης

ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ



Ψωμί, ρύζι, μακαρόνια, δημητριακά πρωινού, φρυγανιές, παξιμάδια


Τα τρόφιμα αυτής της κατηγορίας χωρίζονται σε ολικής άλεσης και επεξεργασμένα. Η διαφορά τους βρίσκεται στον τρόπο παραγωγής τους.

Τα μεν ολικής άλεσης προϊόντα προέρχονται από άλεση όλου του καρπού του αντίστοιχου σιτηρού. (ψωμί από σιτάρι ολικής αλέσεως, φρυγανιές από σίκαλη ολικής αλέσεως, δημητριακά από βρώμη ολικής αλέσεως), το ανεπεξέργαστο ρύζι κ.α.



Aντίθετα στα επεξεργασμένα κάποια μέρη του φλοιού του καρπού απομακρύνονται με στόχο την καλύτερη υφή και την μακρύτερη διάρκεια ζωής. (άσπρο ψωμί, άσπρες φρυγανιές) , άσπρα μακαρόνια και ρύζι κ.α.

Προσοχή! Με την απομάκρυνση μέρους του φλοιού του καρπού μειώνεται σημαντικά η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Πολλές φορές τα επεξεργασμένα τρόφιμα εμπλουτίζονται με τις βιταμίνες που έχασαν κατά την επεξεργασία αλλά όχι και με τις φυτικές ίνες.

Στο εμπόριο υπάρχουν και πολλά προϊόντα που παράγονται με ανάμειξη προϊόντων από τις δύο κατηγορίες.

ΠΙΠΕΡΙΕΣ ΓΕΜΙΣΤΕΣ



Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα πρέπει να ανακυκλώνουμε τα υλικά του ψυγείου δηλαδή να φτιάξουμε ένα γεύμα χρησιμοποιώντας ότι έχει περισσέψει από τις προηγούμενες μέρες.

Το αποτέλεσμα είναι δημιουργικό και αν η φαντασία σας οργιάσει με την πρόσθεση κάποιων υλικών μπορεί να γίνει ένα πλήρης νόστιμο γεύμα.



ΥΛΙΚΑ ·

* · Πιπεριές όλων των χρωμάτων και σχημάτων

* · Τυρί ( διάφορα ή και μόνο ένα είδος)

* · Ψωμί (την ψίχα μουλιασμένη και τριμμένη με το χέρι

* · Πατάτα βραστή ( πατημένη με το πιρούνι)

* · Ελιές ( κομμένες φετουλες )

* · Αλλαντικά (κομμένα σε μικρά κομματάκια )

* · Σκόρδο (σε λεπτές φέτες ή και τριμμένο )

* · Ταμπασκο (σταγονίτσες) η και καυτερή πιπεριά)

* · Λάδι

* · Ξίδι (φλιτζανάκι )

* · Ζάχαρη ( 1 κουταλιά )



Εκτέλεση

1. Άνοιξα και καθάρισα τις πιπεριές και τις τοποθέτησα σε ένα ταψάκι.
2. Πολτοποίησα το ψωμί και την πατάτα, έβαλα λίγες σταγόνες ταμπασκο και λίγο λαδι.
3. Σε ένα πιάτο ετοίμασα τα υπόλοιπα υλικά κομμένα σε μικρα κοματάκια.
4. Γέμισα τις πιπεριές με το μείγμα ψωμί – πατάτα και μοίρασα τα αλλά υλικά.
5. Συμπλήρωσα με λίγο λάδι και το ξίδι ανακατεμένο με την ζάχαρη.




· Τοποθέτησα το ταψί σε φούρνο με θερμοκρασία 200 βαθμούς



· Το φαγητό είναι έτοιμο όταν οι πιπεριές θα μαλακώσουν και θα πάρουν χρώμα λίγο καμένο .

Τα υλικά που χρησιμοποίησα μπορεί να αντικαθιστώνται με άλλα τις αρεσκείας σας .

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΣΥΚΟ


Τα σύκα ωριμάζουν στα τέλη του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου και υπάρχουν τόσες πολλές ποικιλίες με πράσινο, κοκκινωπό ή σκούρο μοβ χρώμα.
Η μαρμελάδα σύκο σίγουρα είναι από τα πιο νόστιμες μαρμελάδες που περιέχει όμως και τις περισσότερες θερμίδες.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των σύκων είναι η γλύκα τους και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συνταγή, έχει πολύ λίγη ποσότητα ζάχαρης.



Υλικά:
  • 1 κιλό σύκα
  • 250 γραμμάρια ζάχαρη
  • 250 γραμμαρια νερό
  • 1/2 φλυτσανακι ξίδι άσπρο
  • 1/2 φλυτσανακι κονιάκ ή λικέρ
  • 1 γαρίφαλο

Εκτέλεση

1.Ξεφλούδιζουμε τα σύκα και τ'αφήνουμε ολόκληρα.

2.Ρίχνουμε σε μια κατσάρολα τη ζάχαρη, το νερό τα γαρίφαλα και τα βάζουμε στη φωτιά,

3.Μόλις βράσουν, ριχνούμε τα σύκα και τ'αφήνουμε για μια ώρα στη φωτιά.

4.Αφαιρούμε προσεκτηκά τα σύκα και τατοποτεθούμε σε βάζα μεχρι στη μέση .

5.Ρίχνουμε στο σίροπι το ποτό και το ξίδι.

6.Ανακατεύουμε και γεμιζουμε μ'αυτά τα βάζα .




Μπορείτε να το σερβίρετε σαν γλυκό αλλά είναι μαρμελάδα και απλώνετε απαλά στο ψωμί ή σε φρυγανιά βουτυρωμένη .
Το σιρόπι που σας περισσεύει στο βάζο πίνετε ευχαρίστα σαν λικέρ .

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

ΚΟΝΣΕΡΒΑ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑ


Ο Αύγουστος είναι συνήθως το μήνα αφιερωμένο στην προετοιμασία της σάλτσας ντομάτας που είναι η βάση για πολλές παραλλαγές

Το πλεονέκτημα σε αυτή την κονσέρβα είναι ότι είναι έτοιμη για χρήση αρα είναι βολική για ξαφνικούς επισκέπτες

ΥΛΙΚΑ
  • τομάτες 1 κγ
  • σκόρδο 1 σκελίδα
  • φρέσκα φύλλα βασιλικού
  • ένα κομματάκι κόκκινη καυτερή πιπεριά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
  • έπλυνα καλά τις τομάτες προσέχοντας να μην είναι καμία χαλασμένη
  • αφαίρεσα την φλούδα και τα σπόρια ( με το μαχαίρι ή βουτώντας για λίγα λεπτά σε καυτό νερό )και τα άφησα να στραγγίσουν λίγο



τα πέρασα στο μουλτι



  • τα τοποθέτησα σε κατσαρόλα με το σκόρδο τριμμένο, την πιπεριά, ένα κουταλάκι αλάτι και όταν άρχισε να βράσει χαμήλωσα την φωτιά μέχρι να στεγνώσουν τα υγρά



  • γέμισα τα αποστειρωμένα βάζα με την καυτή σάλτσα,ένα φύλλο βασιλικού και πρόσθεσα λάδι (προαιρετικό) τα έκλεισα καλά και τα αναποδογύρισα



όταν κρύωσαν καλά τα βάζα τα τοποθέτησα σε χώρος στεγνό και σκοτεινό
  • Η σάλτσα είναι έτοιμη για χρήση Όταν θα χρειαστεί θα την βάλω σε ένα φαρδύ τηγάνι για να ζεσταθεί και τα ρίχνω μέσα τα μακαρόνια ''al dente'' , θα ανακατεύω και μόνο τότε θα προσθέσω μια κουταλιά λάδι για κάθε 100 γρ μακαρόνια ..λίγα φύλλα μαϊντανό και τυρί τριμμένο

Ριζότο κολοκύθας




ΣυστατικάΣούπα
  • ζωμό λαχανικών 1 λίτρο
  • Βούτυρο 50 γρ
  • Κρεμμύδια 1
  • Παρμεζάνα 100 γρ
  • Ρύζι 400 g
  • Κρασί λευκό 1 / 2 φλιτζάνι
  • Κολοκύθα 300 g

■ Προετοιμασία

  • Για την προετοιμασία τις κολοκύθας καθαρίσετε την απο τα σπόροια, κοψτε την σε φέτες, και τα κόβετε σε κύβους.
  • Εν τω μεταξύ, ζεσταιναετε σε μια κατσαρόλα αρκετά μεγάλη κρεμμύδι ψιλοκομμένο με το λάδι (1).
  • Όταν το κρεμμύδι περνει το χρησο χρωμα , προσθέστε την κολοκύθας (2)
  • Όταν οι κύβοι τις κολοκύθας μαλακοσαν καλά προσθέστε το ρύζι !). Ανακατεβετε μαζί για λίγα λεπτά για να μην κολλήσει στο τηγάνι και μαγειρέψτε για 10 λεπτά τουλάχιστον (3)





  • Σε αυτό το σημείο προσθέστε το κρασί (4)
  • και σιγά-σιγά και το ζωμό (5), αφήνοντάς το για τουλάχιστον 20 λεπτά.
  • 2 λεπτά πριν το τέλος του μαγειρέματος προσθέστε το βούτυρο και παρμεζάνα (6) και ανακατεβετε.
  • Αφιστε το για δύο λεπτά και σερβίρετε ζεστό!
- Το κρασι να μην ειναι εντονο.





Το ριζότο κολοκύθα είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά πιάτα της βόρειας Ιταλίας. Χωρίς αμφιβολία, το ριζότο είναι ένα πιάτο πολύ εύκολο και ταυτόχρονα πολύ νόστιμο ειδικά στο κρύα βράδια του φθινόπωρο ή του χειμώνα.
Η προέλευση της συνταγης , όπως και τα περισσότερα από τα πιάτα που παρασκευάζονται από αυτό το λαχανικό,ειναι φτωχηκη. η κολοκύθα ήταν ένα φυτό που καλλιεργείται και καταναλώνεται αποκλειστικά από τους αγρότες και όπως και τα περισσότερα πιάτα με κολοκύθα συνδέεται με την παραδοσιακή γιορτή της Απόκριες .

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011

Η γιορτή τoυ Χάλοουϊν (Halloween)


To Χάλοουϊν (Halloween) είναι γιορτή του δυτικού κόσμου που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι "τρομαχτικό" και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, ενέργεια γνωστή ως "trick or treat". Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά.
Η ρίζα της λέξης αυτής προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day - All Saints Day). Το Halloween συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ. Σήμα κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο χιουμοριστικά και άλλοτε πιο τρομαχτικά.

Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από παλιούς Ιρλανδικούς μύθους σύμφωνα με τους οποίους ένας τεμπέλης αλλά πανέξυπνος αγρότης (Τζακ) που κατάφερε να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τον Διάβολο με έναν σταυρό. Ο Τζακ αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Διάβολο μέχρι να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Ο Τζακ δέχτηκε να τον απελευθερώσει με την προϋπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο Διάβολος να μην τον αφήσει να μπει στην Κόλαση. Πεθαίνοντας λοιπόν ο Τζακ ,η συμφωνία τηρήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να πάει στην κόλαση. Από τότε, ο Τζακ φτιάχνει αυτά τα φανάρια από κολοκύθα, βάζει ένα κερί μέσα τους και περιπλανάται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011


  • Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι η κολοκύθα ήρθε από την Αμερική μετά την ανακαλύψή της. Υπάρχει , όμως, και η άποψη ότι η καταγωγή της είναι από την Αφρική.
  • Ωστόσο, οι αρχαιότεροι σπόροι κολοκύθας έχουν βρεθεί στο Μεξικό και χρονολογούνται από το 7000-6000 π.Χ.
  • Στη Βόρειο Αμερική η κολοκύθα ήταν από τις βασικές τροφές των Ινδιάνων που την αποκαλούσαν «το μήλο του θεού» Οι πρώτοι αποικείς έμαθαν από τους Ινδιάνους να καλλιεργούν την κολοκύθα η οποία, μαζί με την πατάτα και την ντομάτα, ήταν από τα πρώτα σημαντικά λαχανικά μετά την ανακάλυψη της Αμερικής.
  • Σύμφωνα με άλλες πηγές, οι πρώτοι που καλλιέργησαν την κολοκύθα ήταν οι Ετρούσκοι ή ακόμα νωρίτερα οι Φοίνικες θαλασσοπόροι.
  • Τόσο ο Διοσκουρίδης όσο και ο Πλίνιος αναφέρουν ότι η κολοκύθα είναι «η φρεσκάδα της ανθρώπινης ζωής, το βάλσαμο για κάθε δυσκολία».
  • Οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι, οι Ινδοί, οι Αραβες, οι Αφρικανοί, όλοι τους είχαν ιδιαίτερες σχέσεις μες τις κολοκύθες και τις ποικιλίες της.
  • Και οι χρήσεις δεν ήταν μόνο διατροφικές. Μ' αυτήν έφτιαχναν στεγανά δοχεία για το λάδι, το κρασί, το γάλα, τα δημητριακά. Εφτιαχναν πιάτα, μπολ, κουτάλια, ακόμα και μουσικά όργανα, όπως οι λατινοαμερικάνικες μαράκες.



Ο Λατίνος ποιητής Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλης (40 π.Χ.-104 π.Χ.) που έζησε και πέθανε στην Ισπανία, κορόιδευε έναν αμφιτρύωνα που έβαζε κολοκύθα σε κάθε φαγητό: «Ο Καικίλιος τις κολοκύθες μπουκιές τις κάνει χίλιες. Τις τρώει για ορεκτικό, τις βάζει και στις σούπες, τις φέρνει σαν κύριο φαγητό, τις κάνει γαρνιτούρες». Λες και ήξερε ότι εκατοντάδες χρόνια μετά η κολοκύθα θα ήταν ένα από τα βασικότερα υλικά του γκουρμέ οπλοστασίου μας.
Το λαχανικό αυτό δεν ήταν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και για αιώνες το θεωρούσαν κατάλληλο μόνο για τις κατώτερες τάξεις. Οταν έγινε γνωστή στην Ευρώπη έκανε εντύπωση περισσότερο για τη μορφή της παρά για τη χρήση της σάρκας της. Μονάχα σε δύσκολες περιόδους, όπως λιμοί και πόλεμοι, η κατανάλωσή της έφτασε στα ύψη.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Τα θρεπτικά συστατικά της κολοκύθα


Η κίτρινη κολοκύθα μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην ελληνική σύγχρονη κουζίνα όπως τα κολοκυθάκια, είναι όμως ένα λαχανικό γευστικό και άκρως θρεπτικό που δεν θα πρέπει να λείπει από τη διατροφή μας.
Τα θρεπτικά της συστατικά
• Το έντονο χρώμα της προδίδει την υψηλή της περιεκτικότητα σε β-καροτένιο, το οποίο μετατρέπεται στον οργανισμό μας σε βιταμίνη Α.
• Είναι εξαιρετική πηγή βιταμινών Β1, Β3, Β5, Β6, C.
• Είναι πλούσια σε μαγνήσιο, κάλιο και φυτικές ίνες.
• Μας δείνει επίσης χαλκό, ω-3 λιπαρά οξέα, αλλά και σύνθετους υδατάνθρακες, όπως το άμυλο.
Πώς ωφελεί την υγεία μας
• Το β-καροτένιο, το πιο πλούσιο σε περιεκτικότητα συστατικό της κίτρινης κολοκύθας, διαθέτει εξαιρετικές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Συγκεκριμένα, έχει διαπιστωθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων εμποδίζοντας την οξείδωση της χοληστερίνης στο σώμα. Επίσης, λόγω της δράσης του κατά των ελευθέρων ριζών, μειώνει τον κίνδυνο διάφορων μορφών καρκίνου και κυρίως του καρκίνου του εντέρου και του πνεύμονα. Σε πρόσφατη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Cancer Epidemiology, Biomarkers and Prevention», εξετάστηκαν οι διατροφικές συνήθειες και ο τρόπος ζωής 60.000 ενηλίκων στην Κίνα και διαπιστώθηκε ότι όσοι έτρωγαν τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχαν μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα. Όταν στην έρευνα αξιολογήθηκαν και οι καπνιστές, βρέθηκε ότι η ομάδα που έτρωγε τρόφιμα πλούσια σε β-καροτένιο είχε 37% μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα από τους καπνιστές που δεν κατανάλωναν τέτοια τρόφιμα.
• Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στην κίτρινη κολοκύθα βοηθούν στην αποβολή μέρους της χοληστερίνης από τον οργανισμό, αλλά και στην αντιμετώπιση της χρόνιας δυσκοιλιότητας αυξάνοντας την κινητικότητα του εντέρου.
• Η κατανάλωση κολοκύθας είναι ιδιαιτέρα ευεργετική για όσους υποφέρουν από γαστρικά προβλήματα, γιατί μειώνει την οξύτητα των υγρών του στομάχου.

Θρεπτικό προφίλ ανά 100 γρ.

Θερμίδες.............................................34
Υδατάνθρακες .................................8,6 γρ.
Πρωτεΐνες .........................................0,9 γρ.
Λίπος ..................................................0,1 γρ.
Β-καροτένιο..................................... 820 μg
Κάλιο .................................................350 mg
Μαγνήσιο ...........................................14 mg
Φυτικές ίνες .......................................1,5 γρ.

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΚΟΛΟΚΥΘΩΝ

Αυτή η οικογένεια των λαχανικών (κολοκυνθοειδή) περιλαμβάνει διάφορες ποικιλίες που διαφέρουν σε μέγεθος και σχήμα. Αυτοί που χρησιμοποιούνται για τα τρόφιμα είναι (Cucurbita pepo), γνωστή ως κολοκύθιa




(Cucurbita maxima), μεγάλο λαχανικό και σε διάφορα σχήματα ή Curcubita moscata. Πότε μοιάζει με μεγάλο πορτοκαλί μπουκάλι με μακρύ-μακρύ λαιμό,




πότε είναι σαν τεράστια σταγόνα και




πότε στρογγυλή, πιεσμένη στους πόλους,σαν αυτή που, με το μαγικό άγγιγμα, έγινε άμαξα για τη Σταχτοπούτα.





Συνήθως το χρώμα της είνα πορτοκαλί αλλά και πράσινο ή άσπρο εξωτερικά, με ρίγες πρασινωπές ή αυλάκια.




Η σάρκα της είναι χρυσοκίτρινη, φτάνει και μέχρι το βαθύ πορτοκαλί, υπόγλυκη, με χαμηλές θερμίδες (μόνο 15 στα 100 γρ.)








Τι τρώγανε οι αρχαίοι Ελληνες ?




Λίγα πράγματα της καθημερινής ζωής έχουν οι σημερινοί Έλληνες κοινά με τους Αθηναίους των αρχαίων χρόνων. Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε τότε το ελληνικότατο ούζο, αφού οι Αθηναίοι φαίνεται να αγνοούσαν τον τρόπο της απόσταξης. Το αρχαιοελληνικό τραπέζι, γενικότερα, δεν έμοιαζε με το σημερινό. Άγνωστα ήταν τότε το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαμπόκι, ο καφές, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, οι μπάμιες και, φυσικά, οι πατάτες. Παρ’ όλες, όμως, τις ελλείψεις αυτών των αγαθών, οι αρχαίοι ήταν αληθινά καλοφαγάδες. Η μαγειρική τους έμοιαζε αρκετά με τη σημερινή των Κινέζων ή των Ιαπώνων! «Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα».

  • Πρωινό,
Το αρχαιοελληνικό μπρέκφαστ ονομαζόταν συνήθως «άριστον» και είχε σαν βάση το ψωμί, («μάζα» από κριθάρι για το λαό, «άρτο» από σιτάρι για τους πλούσιους) βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί. Μάλιστα, οι Αρχαίοι μας ξεκινούσαν τη μέρα με κρασάκι και μάλιστα χωρίς νερό, ενώ άλλες συνηθισμένες πρωινές τροφές ήταν τα ξερά σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια και οι άλλοι ξηροί καρποί. Το συνηθισμένο πρωινό ρόφημα, το αντίστοιχο του καφέ ας πούμε, ήταν ο «κυκεών», ένα μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου. (Άστο καλύτερα…) Έπιναν και οι αρχαίοι γάλα, κυρίως κατσικίσιο και το άλλο αγαπημένο τους ρόφημα, κάτι σαν το τσάι αυθαιρέτως παραλληλίζουμε εμείς, ήταν ένα είδος υδρόμελου που το παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.
  • Γεύματα,
Συνήθως τα γεύματα ήταν δύο. Το πρώτο απαρτιζόταν από ψάρι, όσπρια ή έναν εύκολο και απλό συνδυασμό τροφών όπως ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το βασικό γεύμα της ημέρας ήταν το βραδινό, το δείπνο, το οποίο αποτελούσε το κύριο γεύμα μιας και ήταν συνδυασμένο με το συμπόσιο και τη φιλική συντροφιά. Οι Αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τη συντροφιά κατά τη διάρκεια του δείπνου και δεν τους άρεσε να τρώνε μόνοι τους. Η γενικά αποδεκτή άποψη ήταν ότι το να τρώει κανείς μόνος του δεν σημαίνει ότι γευματίζει αλλά ότι απλά γεμίζει το στομάχι του.


  • Το savoir-vivre του συμποσίου,
Στη διάρκεια του δείπνου ο οικοδεσπότης βρισκόταν συνήθως ξαπλωμένος σε κρεβάτι του, ενώ η γυναίκα του καθόταν σε σκαμνί. Τα παιδιά εμφανίζονταν στα επιδόρπια και στέκονταν όρθια ή κάθονταν, ανάλογα με την ηλικία τους και τις συνήθειες της οικογένειας. Αλλά σ’ ένα τραπέζι με καλεσμένους τα μέλη της οικογένειας δεν παρουσιάζονταν. Έπαιρναν μέρος μονάχα οι άντρες, μιας και η συζήτηση ήταν φιλοσοφική, επομένως ακατανόητη για τις γυναίκες και τα παιδιά ή καθαρά ανδρική επομένως ακατάλληλη για τα αυτιά των γυναικών.
Μάθετε λοιπόν πως οι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν πιρούνια και μαχαίρια. Κουτάλια είχαν, αλλά προτιμούσαν να τα αντικαθιστούν με μία κόρα ψωμί και να πιάνουν το φαγητό με τα χέρια. Οι αρχαίοι Έλληνες σκούπιζαν τα χέρια τους με ψίχα ψωμιού ή με ειδική κόλα που τη ζύμωναν με τα δάχτυλα τους και την έκαναν σφαιρίδια.


  • Ορεκτικά και κυρίως πιάτα,
Στην Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. Αν και οι σούπες θεωρούνταν υγιεινά και θρεπτικά φαγητά (λέγεται πως το φαγητό που προτιμούσε ο Ηρακλής ήταν ζωμός από μπιζέλια) ήταν ταυτόχρονα το φαγητό της πλέμπας και γι’ αυτό σ’ ένα κυριλέ τραπέζι με καλεσμένους δεν ταίριαζε να προσφέρεις κονσομέ.
Αντιθέτως, το πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά και ειδικά ψάρια και πουλερικά. Έτρωγαν σχετικά λίγο κόκκινο κρέας. Τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, ξύδι και μέλι. Σ’ αυτό το μέρος του φαγητού δεν έπιναν κρασί. Οι Αθηναίοι προτιμούσαν να πιούν κρασί μετά το φαγητό. Άλλωστε το κρασί μπορούσε να αντικαταστήσει ένα ολόκληρο γεύμα, αν ήταν ανακατεμένο με κριθάρι, αλεύρι και τριφτό τυρί. (Αυτό το μείγμα ήταν ο περίφημος κυκεώνας και ήταν το ποτό που προτιμούσαν οι Έλληνες.)
  • Επιδόρπια,
Ως επιδόρπια σέρβιραν νωπούς και ξηρούς καρπούς, αλατισμένα αμύγδαλα, τυρί, σκόρδα, κρεμμύδια, γλυκές και αλμυρές πίτες, που ήταν το καύχημα της Αττικής. Οι πίτες αυτές ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Ιδιαίτερα δημοφιλές ήταν ένα πιάτο που ονομαζόταν «μυτλωτός,» που δεν ήταν άλλο από μια πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα. Όλα συστατικά φυσικά και υγιεινότατα και με πολλαπλές θεραπευτικές ιδιότητες, όπως για παράδειγμα το σκόρδο που αποτελεί ακόμα και σήμερα δόκιμο τρόπο καταπολέμησης της αρτηριακής πίεσης. Για να συνοδεύσουν τα επιδόρπιά τους, έπιναν γλυκό κρασί, που είχε άρωμα λουλουδιών και το οποίο αποκαλούσαν «το γάλα της Αφροδίτης.»


  • The party is here,
Φαίνεται πως όλο αυτό το τσιμπούσι και η οινοποσία άρεσε πολύ στους προπαππούδες μας και τους έφτιαχνε το κέφι. Δεν είναι τυχαίο πως σε κάτι τέτοιες φάσεις ειπώθηκαν κάποια από τα πιο σημαντικά ψήγματα σοφίας του Δυτικού Πολιτισμού. Οι αρχαίοι, αραχτοί και light στα day beds –ανάκλιντρα τα λένε- συζητούσαν επί παντός επιστητού, τραγουδούσαν κι απολάμβαναν τη μουσική και το χορό. Ένα από τα αγαπημένα τους παιχνίδια ήταν οι ασκήσεις του πνεύματος και ειδικά τα αινίγματα. Εκείνος που δεν ήξερε να απαντήσει τιμωρούνταν να πιει ένα κύπελλο κρασί κι έτσι ασφαλώς συμπεραίνουμε πως οι πιο αδαείς ήταν τελείως τύφλα μέχρι το τέλος της βραδιάς. Προφανώς για να αντέξουν τις τεράστιες ποσότητες κρασιού και την πολύωρη οινοποσία-τους άρεσαν οι αρμένικες βεγγέρες καθώς φαίνεται- ανακάτευαν το κρασί τους με νερό, σε αναλογία δυο μέρη νερό και ένα κρασί ή τρία μέρη νερό κι ένα κρασί. Το κρασί που ήταν ανακατεμένο με τρία μέρη νερό θεωρούνταν πολύ αδύνατο και το αποκαλούσαν κοροϊδευτικά «ποτό για τα βατράχια». Το καλοκαίρι το κρασί το ανακάτευαν με πάγο που έφερναν από τα βουνά και που τον διατηρούσαν σε πρωτότυπες παγοκύστες από άχυρα τυλιγμένα με κουρέλια.
  • Και τα φτωχαδάκια; ,




Οι πλούσιοι καλοπερνούσαν με αμπελοφιλοσοφίες και οινοποσίες μέχρι τελικής πτώσεως αλλά οι φτωχοί την έβγαζαν κυρίως με κριθάρι σε όλες του τις πιθανές εκδοχές: ζωμός από κριθάρι, πίτες με κριθάλευρο και κρίθινα ψωμιά. Συνήθιζαν επίσης πηχτούς ζωμούς με μπιζέλια ή φακές και κατανάλωναν φτηνά αλλαντικά. Το κρέας και το άσπρο ψωμί σπάνια εμφανίζονταν στο τραπέζι τους. Αντίθετα έτρωγαν πολλά αλατισμένα ψάρια φερμένα από τον Εύξεινο Πόντο κι έπιναν φτηνό κρασί νερωμένο, αλλά συνήθως έμεναν ευχαριστημένοι μονάχα με το νερό.
  • Οι Σπαρτιάτες,
Οι Αθηναίοι ήταν πιο εκλεπτυσμένοι και πιο γκουρμέ από τους αιώνιους αντιπάλους τους. Οι Σπαρτιάτες τρέφονταν με πρωτόγονες και χοντροκομμένες τροφές, μ’ έναν πηχτό χυλό από μπιζέλια και με ζωμό που ήταν το φαγητό που προτιμούσαν. Τα συσσίτια των Σπαρτιατών αποτελούνταν από τον θρυλικό μέλανα ζωμό, που παρασκευαζόταν από χοιρινό κρέας που το έβραζαν με αίμα και έριχναν αλάτι και ξίδι. Καθένας έτρωγε ορισμένη μερίδα από το ζωμό και συμπλήρωνε το γεύμα του με κριθαρένιο ψωμί, μαύρο κρασί, ελιές και τυρί. Ο μέλανας ζωμός δεν πρέπει να ήταν εύγευστος ούτε εύπεπτος αλλά ακριβώς αυτή ήταν η ιδέα της σπαρτιάτικης ανατριφής